اتاق فکر
دیروز سوار تراکتورم که بودم یهویی زدم به پای مامان شیدا البته از روی عمد این کار رو کردم ! :
مامان شیدا با یه نگاه اخم آلود و مستقیم : از ماشینت پیاده شو !
من : (پیاده شدم)
مامان شیدا : اسمارتیزت رو هم بده من !
من : (با ناراحتی) پاکت m&m رو دادم بهش و گفتم : بهتره من برم تو اتاقم به کار بدی که کردم فکر کنم نه ؟!
مامان شیدا : آره برو خوب فکر کن...
نتیجه اخلاقی : این اتاق فکر فقط مختص بزرگترها نیستا ...برای کوچولوها هم کاربرد داره . شما هم اگه کوچولوتون یه وقتایی اذیتتون میکنه بفرستیدش تو اتاق فکر ... من دیگه الان خودم خودم رو میفرستم اتاق فکر...اینقده خوبه !!!
راستی خودتون هم میتونین گاهی وقتها به کارهای بدتون فکر کنین ها ...
+ نوشته شده در پنجشنبه ۱ مهر ۱۳۸۹ ساعت 13:0 توسط تا وقتی یاد بگیره خودش بنویسه پدرش
|
روزی تو چهارسالگیم ، نوشتن خاطراتم با نام "یادداشت های یک پسر چهارساله" آغاز شد.ولی دیگه چهار سالم نیست...چیز زیادی نمونده تا خودم نوشتن رو شروع کنم . پس تا اون موقع این باباعلیه که با کمک من فکر میکنه و مینویسه . نوشته هایی که حالا دیگه فقط بخشی از اونها خاطرات من هستند .