روز دوم قرار شد بریم شهر کوش آداسی یه گشتی بزنیم... تو مسیرمون بازدیدی هم از گوورجین آداسی یا جزیره کبوتر داشتیم که به نوعی سمبل شهر کوش آداسی محسوب میشه ... حتی اسم شهر هم از اسم همین جزیره گرفته شده ... اینجا در حقیقت محل مناسبی برای مهاجرت های فصلی پرنده ها بوده و به همین دلیل اسمش رو از قدیم جزیره پرنده گذاشتند . در دوران عثمانی این اسم به شهر منتقل شده و اسم اینجا شده جزیره کبوتر ... از اسم که بگذریم اینجا قدمت زیادی نداره ...اصلا برای ایرانی جماعت تاریخ زیر دو هزار سال معنی چندانی نداره ولی خب دیگه بضاعت تاریخی این جزیره همین قدره ...

البته جزیره زیباییه که با یک مول (دماغه سنگی داخل دریا) به خشکی وصل میشه . وسط اون هم قلعه ای وجود داره که در دوران عثمانی و حتی قبل از اون ، بیشتر برای مقابله با دزدهای دریایی و مصارف نظامی از اون استفاده میشده ولی حالا قلعه و جزیره به سمبل کوش آداسی و محلی برای استراحت توریست ها و اهالی شهر تبدیل شده ... یه رستوران کنارش هست که غذای دریایی سرو میکنه . در طول مول هم قایق های تفریحی برای سفرهای کوتاه دریایی پهلو گرفتند . داخل قلعه هم که همیشه خدا تعطیله یه اسکلت نهنگ هست که میگن قدمتش چهارصد پونصد ساله و به نوعی جنبه تاریخی اینجا رو تکمیل میکنه ... سر جمع فقط  برای اینکه یه جایی رو دیده باشین بد نیست یه سری هم به اینجا بزنین ولی در کل بیشتر از یه ساعت نمیشه وقت گذاشت براش ...  راستی ما اینجا اصلا کبوتر ندیدیم !!!