یادداشت های پسری که دیگه چهار ساله نیست

آغاز مي كنيم دوباره خاطرات بربادرفته را و از باد مي گيريمشان تا يادمان نرود به وقت پيري و خمودگي ... 

خب كجا بوديم ؟! نمي دونم ولي از همين الان شروع مي كنيم ، بعد كم كم باز ميگرديم به خاطرات و وقايع كهنه تر .  

قبل از هر چيز بايد از پيام هنرمند عزيز كشورمان آقاي فراز بزاز زادگان تشكر كنيم : 

"سلام پارسا عزیز
امیدوارم حالت خوبه باشه به طور تصادفی وبلاگ تو رو دیدم ازاینکه تو از مجموعه کامیک بوک هاماوران خوشت امده خیلی خوشحال شدم و به خودم می بالم که خواننده های مثل تو دارم
امیدوارم در تمام مراحل زندگیت موفق باشی" 

هنرمند عزيز  

بدون شك كاميك بوك ها يا كتاب هاي مصور نقش اساسي در شكل گيري شخصيت ، علايق و خلاقيت انسان هاي عصر حاضر دارند . اگر كتاب مصور نبود شايد هيچگاه قهرمانان دنياي انيميشن به اين سبك و سياق خلق نمي شدند و خيلي از پيشرفت هاي تكنولوژيك پيرو اون اتفاق نمي افتاد . در داخل كشور هم جا براي كار بسيار هست به خصوص از نوع كار ارزشمندي كه شما شروع كرديد . شايد اگر نبود كتاب شما اينهمه علاقه به مطالعه گنجينه هاي ادبيات پارسي در پارسا و بچه هاي هم سن و سال اون شكل نمي گرفت . بنابراين اين ما هستيم كه بايد از شما تشكر كنيم براي خلق اين آثار نفيس و اميدواريم شاهد كارهاي جديدتري از شما و همكارانتون باشيم [گل]  

و اماااا برنامه ادامه راه به اين شكله : گزارش كنسرت دف گروهي كه دو سه روز ديگه به روي صحنه اجرا خواهد شد ... و بعد از اون به طور غير منظمي از خاطرات بر باد رفته خواهيم گفت . يكي از زير و يكي از رو ... اون هم دليل خاصي نداره فقط به اين دليل كه نظمش يادمون نمونده و اصولن همين وسواس نظم باعث شد هي ننويسيم و ننويسيم ... پس تا بعد نزديك [لبخند]