یادداشت های پسری که دیگه چهار ساله نیست

یه وقت هایی هم بد نیست پست های کم حرف تری بزاریم :

اینجا توچال یا به عبارتی بام تهرانه . از اونجاییکه این روز برای من ، باباعلی و دوست هایی که همراهمون بودند روزی خاطره انگیز بود تنها با گذاشتن این عکس خاطره اش رو زنده نگه می داریم .

به خصوص که اونجا ابعاد جدید و متنوعی از شخصیت من بروز داده شد که باعث تعجب همه بود ! حالا این که چه ابعادی ، بماند !!! همینقدر بگم که قیافه باباعلی یه چیزی تو مایه های قیافه این آقاهه شده بود ...

و برای تصور قیافه دوستان هم همین حالت رو + خنده در نظر بگیرید .