یادداشت های پسری که دیگه چهار ساله نیست

این عکس بالایی فتوشاپ نیست ! آلودگی عجیب و غریب هوای تهرانه که به گفته صاحب هاش اصصصصصصلنم مربوط به آت و آشغال های موجود در بنزین های بی کیفیت داخلی نیست (فقط نمی دونم چرا به شهرهای دیگه ای مثل کرج ، اصفهان ، تبریز و ... که بعضی هاشون تا همین یکی دو سال پیش همیشه خوش آب و هوا بودند سرایت کرده) و باعث تعطیلی چند روزه شهر و زوج و فرد شدن همه چیز شد (اگه این قضیه ادامه پیدا کنه راه حل بعدی صاحب های هوشمند شهر "فرد و فرد" شدن و آخریش "حذف فرد" شدن از خیابون ها است فکر کنم) ولی با توجه به اینکه ما در هر صورت بعدازظهرها کلاس های خودمون رو داریم خیلی هم برامون قابلیت برنامه ریزی و فرار از شهر وجود نداشت اما به هر طریقی بود استخر جمعه رو کنسل کردیم و یه پیشنهاد برف بازی به دوستان دادیم که مورد موافق قرار گرفت و یهویی دست جمعی سر از پیست اسکی آبعلی درآوردیم ... غافل از اینکه باباجون ! اینجا جای شما نیست ! می پرسین چرا ؟ چونکه ۱۶۰ تا مجروح و یکی دو تا هم کشته فقط برای دو سه روز آمار عجیب و غریبیه که نشون میده مردم ما ارزش چندانی هم برای جونشون قایل نیستند . خلاصه اینکه تجربه اول و آخرمون بود (حداقل برای این پیست خطرناک که از هر طرف یکی روی تیوپ یا حتا بدون تیوپ با سرعت صد کیلومتر میومد میخورد بهت و زیر پات رو خالی می کرد) . البته : 

ما خیلی سریع فهمیدیم که راه رو اشتباه اومدیم و در جستجوی مقداری برف نکوبیده راهی بخش های مرتفع تر جاده شدیم و سر از امامزاده هاشم در آوردیم و برای چندین ساعت تنی به برف زدیم . اون بالا دیگه خبری از دود و دم نبود و جاتون خالی حسابی هم بازی کردیم و هر چند برای لحظاتی کوتاه نفسی تازه کردیم تا دوباره که برگردیم و روز از نو ....... راستی ببینم یه راه فرار دایمی سراغ ندارید ؟!

سردتون نشه :