یادداشت های پسری که دیگه چهار ساله نیست

بعد از تطبیق با شرایط جدید (کلاس اولی شدن و تکالیفش ، تنظیم ساعت خواب و ...) دوره های فوق برنامه ما و از جمله زبان از سر گرفته شد البته از نوع جدیدش . یعنی طبق قرار قبلی که داشتیم آموزشگاهمون رو تغییر دادیم . در نگاه اول این تغییر خیلی هم جالب نبود چون دوباره رفتیم اول خظ و همه چی رو از صفر شروع کردیم . حالا چرا ؟ چون دوست داشتیم پایه مون قوی بشه ! خیلی قوی ! در حد ستون های برج میلاد ! البته مد نظر ما نبود که اینجوری بشه ولی از اونجایی که آموزشگاه جدیدمون قوانین سفت و سختی داره و خیلی تمایل نداره بچه های شش هفت ساله رو در نیمه راه تحویل بگیره ما هم قبول کردیم که طبق اون پیش بریم . البته ما یعنی من و آراد و آرین و یکی دو تا دیگه از دوستامون که با هم اومدیم اینجا با این قضیه خیلی مشکل نداریم هاااااا ولی فقط به این دلیل که همه چی رو بلدیم نمی دونیم سر کلاس باید چیکار کنیم اینه که مبدل شدیم به شاگردهای زرنگ ولی شلوغ کلاس . این هم متنی که استاد زبانمون جلسه اول تو دفترمون نوشت :

"پارسا جان کمی در کلاس شلوغ است لطفا تذکر داده شود"

 البته این قضیه مربوط به همون جلسه اول بود و بعد از اون ، همه مون یه جورایی تعدیل شدیم ولی به عنوان یک تجربه عرض کنم اگر قراره بچه هاتون سر کلاسی حضور داشته باشند بهتره از قبل تمام مفاد کلاس رو بلد نباشند .

راستی من عادت به شلوغ کاری ندارم ها !!! فقط نمی دونم با وجود راه به این صافی و راحتی چرا بیشتر بچه ها از پله ها میرن بالای سرسره