یکی از قسمت های جالب و همه گیر در خصوص بچه دار شدن آدما اینه که هر حرفی که بچه شون میزنه انگار که ابوعلی سینا رو تو بچگیاش دیده باشن !!! به وجد میان ... مثلا طبق چیزایی که قبلا گفتم هر حرفی از دهنم در میومد نقل محافل بود که آره ...پسر من درافشانی کرده و مثلا تو یک سالگی شکل مثلث رو شناسایی می کنه و اسمش رو میگه ! یا  تا 10 بلده بشمره ! (اصلا معلوم هم نیست چه فایده ای داره تا ده شمردن یه بچه یه ساله)جالب اینجاست که همه پدر مادرا فکرمیکنن دارن نابغه تربیت می کنن فقط نمیدونم وقتی ماها بزرگ میشیم این نوابغ کجا میرن ؟!خیلی از این نوابغ (خودمونو می گم) بعدها تو امتحان نهایی پنجم دبستان یه ضرب ساده رو هم نمی تونن انجام بدن ...و این به دلیل کار کشیدن زیاد در خصوص هوش اکتسابی و کمبود هوش هیجانیه که الحمدلله تو مهد ما خوب به این مقوله پرداخته میشه ...راستی یادم باشه راجع به مهد کودک باحالمون یه مطلب کامل براتون بزارم ...بگذریم مطلب خیلی علمی شده و از حد سن و سال من داره خارج میشه ! 

جالبه وقتی سه سالم شد هر وقت می خواستم چیزی بگم یا تعریف کنم قبلش از پدر و مادرم قول می گرفتم که برای کسی تعریف نکنن که "پارسا چنین گفت" ! نمی دونم چرا ولی خوشم نمیومد کسی حرفای من رو بازگو کنه .