یادداشت های پسری که دیگه چهار ساله نیست

مکان بعدی که در تور شهر و بعد از اتمام کارمون با باغ وحش ، رفتیم سراغش Big Buddha یا بودای عظیم ، معبدی در جنوب جزیره پوکت بود . نحوه قرارگیری این مجسمه عظیم که 45 متر ارتفاع داره -در مکانی مرتفع در دل طبیعت-یادآور شهر ریو دوژانیروی برزیل هست . بودای بزرگ ، هم مکانی زیارتی و عبادتی برای بودایی ها است و هم محلی برای بازدید توریست هایی که به این جزیره سفر می کنند ... خودرویی که ما سوارش بودیم بعد از رسیدن به پایین کوه حدود ۱۰ دقیقه تا محل استقرار مجسمه در میان جنگل های سرسبزی که آدم رو یاد جنگلهای شمال می انداخت بالا رفت تا رسیدیم به جایی که باید پیاده می شدیم .

جنس مجسمه از بتون و سنگ هست و رتبه 30 مجسمه های مرتفع جهان رو به خودش اختصاص داده ... تعدادی پله کم ارتفاع شما رو به محل استقرار این مجسمه عظیم هدایت میکنه که از اونجا میتونید مجسمه رو از نزدیک ببینید و چشم اندازی وسیع از کل جزیره با اشراف به سواحل کاتا ، چالونگ و کارون داشته باشید .

در این معبد چهار نوع زنگ دیدیم که یک نوع اون زنگی دایره ای شکل و آویخته به قطر حدود نیم متر بود که به جای ضربه با مالش متوالی دو دست کار می کرد و هرچه مالش دقیقتر و سریعتر انجام میشد صداش بلندتر و بلندتر میشد تا جایی که حسابی تو منطقه میپیچید (البته برای اینکه بتونید صداش رو در بیارید باید حداقل یه نیم ساعتی تمرین کنید) . در ورودی معبد هم یک سری زنگوله کوچک آویزون بود که طبق گفته های آقای A نوع به صدادرآوردن اونها نشانه منظور و حالت روحی عبادت کننده است . تعداد زیادی زنگ هم بر روی درخت دیگری بسته شده بود که بی شباهت به دخیل بستن ما نبود . یعنی می تونستید با اهدای مبلغی ناچیز به معبد بر روی یکی از این زنگوله ها دعای خودتون رو که از طلب چیزهای خوب و یا آرزوی سعادتمندی خود و دیگران تشکیل میشد ، روی اون بنویسید و به درخت آویزون کنید تا آرزوها و دعاهاتون در پناه بودا محقق بشه . زنگ چهارم هم شبیه زنگ های کلیسایی بوده و در محل مجسمه نصب بود . این زنگ با یک کنده نیم متری و سه بار پیاپی نواخته میشد که نشانه ای از طلب رحمت و ... بود .

 صرفنظر از مبانی اعتقادی بودیسم که محترمه ، محل مجسمه بسیار زیبا و فضاش بسیار آروم و دلنشین بود که به یک بار دیدنش می ارزید . البته من همچنان با یاد حیوون های باغ وحش خوش بودم ...