یادداشت های پسری که دیگه چهار ساله نیست

اختصاص یک پست به این مجسمه علت داره :

لیدر تورمون آقای A (اسم ایشون مستر ای بود) -که به علت هایی که بعدا میگم کلی از همراهی با ما لذت برده بود- گفت : این بافالوی آبی یک بافالوی معمولی نیست ! از کرامات ایشون اینه که بر خلاف سایر بافالو های آبی که 40 سال عمر می کنند ایشون 50 سال عمر کردند و جالب تر اینکه در فیلمی معروف نیز به ایفای نقش پرداختند . به همین مناسبت و به پاس این دو کرامت ذکر شده پیکره ای از ایشون در باغ وحش پوکت نصب شده تا آیندگان اون رو به یاد داشته باشند و بدونند که در مملکتشون همچین بافالوی آبی هم بوده ... اسم طولانی و عجیب و غریبی هم داشت که الان یادم نیست ... من هم که برام فرق نمی کنه حیوون جوندار باشه یا مجسمه پریدم روی آقای بافالو ...

وقتی آقای A داشت داستان بافالوی عجیب و محترمشون رو تعریف می کرد باباعلی تو ذهنش داشت به ایران فکر می کرد !

یاد مجسمه آریوبرزن و سایر مجسمه هایی که با شعور بالای مسئولین از میادین شهر جمع شده یا برای جمع آوریشون برنامه ریزی شده افتاد و همونجا سجده شکر به جای آورد که : خدایا شکر که مسئولینی داریم که اینقدر درایتشون بالا است که برای شخصیت های والای انسانی و تاریخیشون به اندازه یک بافالوی آبی هم ارزش قایل نیستند ... کاش تایلندی ها هم یاد می گرفتند !

توضیح : در متن بالا از هیچ صنعت ادبی استفاده نشده !!!